oud

Peter, 65 jaar is echt niet oud! Zo schreef mijn zus laatst op haar verjaardagskaart aan mij. Ja, 65 klinkt oud, maar is natuurlijk helemaal niet oud. Tenminste als je gezond bent en bezig blijft. Gelukkig voel ik me ook niet oud en bezig blijf ik echt wel. Maar er zijn wel mensen van mijn leeftijd, of zelfs nog jonger, die ook wel bezig zouden willen blijven, maar dat vanwege hun slechte gezondheid niet meer kunnen. En dan heb ik het nog niet eens over de echt ouderen, de hoogbejaarden. De mensen die lichamelijk en soms ook geestelijk versleten zijn aan het leven. Hoe belangrijk is het dat die, waar nodig, goede zorg ontvangen. Maar met alle bezuinigingen in de zorg, is er steeds minder zorg voor hen. In minder tijd moeten de werkers in de zorg veel meer doen. En vraag niet voor wat voor een loontje! Maar ze doen het en meestal geweldig! Maar helaas kan alleen het hoognodige gebeuren en soms zelfs dat niet eens. Maar voor wat aandacht voor een levensverhaal, daar is niet of nauwelijks tijd voor. Hoe tragisch eigenlijk. We noemen Nederland een beschaafd land, maar de zwaksten onder ons lijken wel de sluitpost op de begroting!
Ik zag op Facebook een mooi filmpje langs komen (Gertrudenstift Altenpflegeheim). Het toont in een Duits verzorgingshuis een zeer attente verzorgster die ook inzag dat zieke en oude mensen meer nodig hebben dan eten, een wasbeurt en schone kleding. Zij had een geweldig idee en nam haar lieve hond mee om de oude mensen op te vrolijken. Geweldig hoe je in dat filmpje zag dat die oude vrouw, die eerst meer dood dan levend leek te zijn, straalde bij het zien van die hond  op haar bed! Vertederend.  Er kwam weer leven op haar gezicht. Aandacht doet wonderen.

pastoor PetEr van der Horst, column in weekblad HALLO