- Series:pastoor Peter van der Horst
GEDENKEN DOET GOED
Samenkomen vanwege een overledene, dat is iets wat ons van binnen raakt. Lange rijen voor de condoleanceregisters voor Johan Cruijff. Vele dagen een vol Beursplein in Brussel. Herdenken spreekt mensen aan. Massaal. Denken we aan het massale en emotionele gedenken vanwege de dood van prinses Diana en bij Pim Fortuyn. Uitvaarten, afscheidsdiensten, of ze nu in een kerk plaatsvinden of in een gemeenschapshuis, een crematorium of zo maar een zaal, altijd is het druk. Een afscheidsdienst is een laatste eerbetoon aan een dierbare of een min of meer bekende en ook een uiting van medeleven aan de nabestaanden. Maar het is meer. Een uitvaart raakt ons zo diep van binnen omdat we allemaal eens moeten sterven. Hodie mihi cras tibi. Heden ik morgen gij. Bij ieder afscheid trilt er iets mee van emoties vanwege dierbaren die we zelf eerder moesten missen. Ja zelf raakt het aan ons eigen sterven. Iets waar we normaal liever niet aan denken.
Kort geleden herdachten christenen, wereldwijd, de dood van Jezus Christus. Tienduizenden waren aanwezig bij de Kruisweg van paus Franciscus in het Romeinse Colosseum. In onze streken veel minder massaal, maar voor heel velen blijft Goede Vrijdag drie uur, Jezus’ stervensuur, toch een heel bijzonder en indrukwekkend tijdstip. Maar het christelijk gedenken blijft niet stil staan bij de dood, maar verwijst reeds naar het leven na de dood. Die week van het lijden en sterven van Jezus heet immers de Goede Week! Pasen geeft de dood een totaal nieuw perspectief. Niet dat de dood er niet toe zou doen. Nee, want de dood van een dierbare valt altijd zwaar en de moord op onschuldigen is altijd onverteerbaar. Maar het christelijk gedenken heeft door het duister van de dood heen het troostende en hoopvolle licht van het nieuwe leven. En dat doet goed.
pastoor Peter van der Horst, column in HALLO
